TARİHİ

Demirci Kasabasının kuruluş tarihi kesin olarak bilinmemekle beraber bazı yaşlı insanlardan ve ören kalıntılarından edinilen bilgilerin değerlendirilmesinden Demirci'nin günümüzden 250-300 yıl önce yani1700-1750 yılları arısnda kurulduğu kuvvetle tahmin ediliyor.
O yıllarda Nevşehir'den Hacı Ali Namıyla bilinen bir şahıs buraya gelerek çiftcilikle uğraşan çıvre halkının demir işlerini yapmaya başlar. Önceleri seyyar olarak yaptığı işin zaman içinde rağbet görmesi üzerine bu kişi buraya yerleşir. Demir işlerini yaptırmaya gelenler geri döndüklerinde karşılaştıkları insanların "nereden geliyorsun" sorusuna demirciden diye cevap verirler bu demirciye gidiyorum-demirciden geliyorum söylemleri üzerine bu yerleşim yerinin adı (demir ustasından) DEMİRCİ olur. Daha sonra yerleşik düzene geçilip çevrede yaşayan irili ufaklı kabilelerde kasabamızın bulunduğu yerde toplanırlar. Bu yerleşme üzerine kısa bir zaman içinde nüfus çoğalarak köy büyümeye başlar.
Kasabanın bulunduğu yerdeki örende yaşayan şahsın lakabı köy ağasıdır. Çevreden gelip toplananlar köy ağasını muhtar yaparak birlikte yaşamaya başlarlar. O günlerden arta kalan ören kalıntıları hala varlığını hissettirmektedir. Bunların bazıları turistik açıdan değerlendirilebilir. Durganlı,Göktaş,Deller, Aşağı Göktaş,Malik, Büyük Deller,Köy Ensesi,Sarıbaba, İkitepe,Altıntaş, Geliş, Geştin,Yazır bu kalıntılardandır.
Demirci köy o günden beri büyümeye devam ettiği gibi çevre il ve ilçelerden de gelip yerleşenler olduğundan bu günkü durumu itabari ile 4350 nüfuslu bir kasaba haline gelmiştir. Şu ankei nüfusu 5000'nin üzerindedir, ancak çok sayıda memur,işci ve kamu görevlisi ülkemizin dört bir yanına dağılmış bulunmaktadır.
Demirci köy 1957 yılında belediye olmuştur. Belediye kurulduktan sonra yapılan ilk seçimlerde Ali DURU(Deli Ali) belediye başkanı seçlmiştir.Daha sonraları sırasıyla Ahmet ALTIN, İsmail KAV, Mustafa ELÇİ, Osman DEMİRAY, Durmuş BOZLAK, Hüseyin US, Durmuş BOZLAK(Tekrar) ve Ahmet Bulut İN (Şu an görevde) bu göreve seçilmiş belediye başkanlarıdır. Demirci Köy zamanın geçerli kurumları kurulları içinde bir çok muhtar tarafından yönetilmiştir. Bunları eskiden başlayarak sıralarsak: Köyağası, Kara Ahmet, Kır Mustafa, Mıstık, Sarı Hamza,Köse, Kambur Abdullah, Hafız Ali, İshak ÇAVUŞ, Kadirin oğlu, İbiş Ağanın oğlu, Mustafa ÇAVUŞ, Şammas Hoca, Ali Usta, Kara Ahmet Oğlu, Kadir Usta, Topal Murat, Tahsin US, Kacanın Irza, Demircinin İdris, Ahmet ALTIN

COĞRAFYA/İKLİM/EKONOMİ

Demirci Kasabası doğuda Gülağaç,batıda Kızılkaya ve Çatalsu, güneyde Selime, güneydoğdu Alanyurt, kuzeyde Saratlı ve Panarbaşı ile çevrilidir.Ortasından karasu Deresi akar.Bu dere Gülpınar-Gülağaç müşterek arazisinden doğar çevresine hayat vererek Mamasun barajına dökülür.Karasu ırmağının kenarında Demirci'ye ait yer derinliği değişen yaklaşık 8 Km. uzunlukta sulanabilen bir arazi mevcuttur. bu arazi üzerinde söğütlükler ve kavaklıklar yer almıştır. Ağaçlandırılan arazilerin dışında Pancar, Patates,Fasulye, ayçiceği ve çeşitli hububat ürünlerinin tarımı yapılır. Akarsuyun kenarında birtakım gölgelikler ve mesire yeri sayılabilecek nitelikte dinlenme piknik yerlerdi mevcuttur. Kasabanın arasizinde ilgin sayılabilecek bölge isimleri vardır. Kumluk meydanı, Kisin başı, Develik damı, Gedik başı, Estinönü, Kızlar kalesi, Topaktaş, Güllek, Cabıyer, Zindanlık, Deller, Mencilis, Çatanak, Altıntaş, Geçtin, karabayır, kocakoyak, Top Tepesi, Lalelik,Geliç, Akpınar, Kurtlu Cöz, Uzunkaya, Kuyuluyer, Kocadağ, karaova,Aşlık Pinarı, yazır,yelkenbendi,Göktaş,Göbekli, Kırkdere,İnnaya, Paraya,Çiğdemli, Tosbağalık, Gavuryeri,Osmancık, Malik,Atlamak, Sarıbaba, Durganlı vb birçok bölge isimleri.

Demirci Kasabası Aksaray'ın 30 Km doğusunda engebeli bir arazide kurulmuştur.İçinden geçen Karasu deresi mamasun barajını beslemekte ayrıca geçtiği yerlere hayat vermektedir. Arazide irili ufaklı birçok tepe mevcuttur. Kocadağ,Lalelik, Top Teptepesi,Zindanlık,Kızlar Kalesi, Yalım,Uzunkaya ve Parakaya bunlardan bazılarıdır. İklimi tipik İç Anadolu İklimi olup yazları sıcak ve kurak kışları soğuk ve karlı geçer. Son yıllarda kar yağışlarında önceki yıllara göre azalma gözlenmektedir.
Ekonomi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.Ancak topraklar miras bölüşümleri sonucu çok küçük parcalara ayrıldığından verimli bir tarım yapıldığı söylenemez. En çok ekilenler; buğday,arpa, pancar,patates, kabak,fasulye, nohut ve mercimek. Pancar ekimi kasabalı için karlı bir tarım işi olmak üzere iken kota uygulaması bunu engellemiştir. Alanyurt yolu kanarında bulunan taplalarda patates ekiminide çevre köylerden gelen patatesciler tarlaları kiralama usulu ile yapmaktadırlar. Meraların az ve dağlık olmasına rağmen kasabada 400-500 arası büyükbaş(sığır) 5000 çivarında davar mevcuttur. 25-30 yıl öncesinde sığır sürüsü sayısı kadarda Manda (Camıs) sürüsü bulunmakta idi. Nedeni bilinmez bu günlerde sayıları en fazla 3 yada 4 dür. Binek hayvanı olarak kullanılan ve yıllar önce hemen hemen her evde bulundurulan eşek ve at sayısındada son yıllarda büyük bir azalma olmuştur. Teknolojinin gelişmesi ve ucuzlaması traktör, kamyon,taksi gibi motorize taşıtların çoğalmasını sağlamış olması binek hayvanlarının azalmasının nedeni olması gerek.
Tarım dışında halk geçimini genellikle mevsimlik işçi olarak inşaat sektöründen sağlamaktadır.Rusya içşi vatandaşlar için umut kapısı olmuş ve umut kapısı olmaya devam etmektedir. Çevre köy ve kasabalara oranla Avrupada çalışan sayısı çok azdır.Kasabaya döviz girişi sınırlıdır.

Sosyal Kültürel Eğitim Ve Sağlık Durumu

Demirci Kasabasının okuma yazma oranı %98 olan , eğitim yönünden gelişmiş bir beldedir. Halen kasabada 3 adet ilköğretim okulu ve bir adet Lise muvcuttur. Bu okullarda 2004-2005 Eğitim-Öğretim döneminde toplam 895 öğrenci eğitim görmektedir. Öğrencilerin 359 tanesi Demirci İÖO da, 218 tanesi Demirci Atatürk İÖO da,170 tanesi Demirci Cumhuriyet İÖO da ve 148 tanesi de Demirci lisesinde öğrenim görmektedir. Demirci Kasabası dışarıya çok sayıda göç vermesine rağmen kendiside nüfus olarak artmakta ve yerleşim yeri olarak da genişlemektedir. Öğrenciler okullarına gelebilmek için 2-3 Km yol katetmek zorunda kalmaktadırlar. Kasabanın Kalealtı Mahallesine Aksaray yolu üzeri İnnekaya ve Çiğdemli mevkilerinin bulunduğu yere acıl bir İlköğretim Okulu ihtiyacı bulunmaktadır.
Ülkemizin her yanında kamu ve özel kurumlarda görev yapan yüzlerce okumuş insanımız bulunmaktadır.bunların içinde öğretmenler, polis memurları ve komiserler, ziraat teknisyenleri, avukatlar, hemşire ve ebeler,proğramcılar, koruma görevlileri, radyoloji uzmanları subay ve astsubaylar ile uzman cavuşlar vb.Dünyaca tanınmış Anadolu insanının ışığı Mahmut MAKAL' da Demirci Kasabasında doğmuş büyümüş değerli bir yazardır. "Bizim Köy" adlı kitabında köy halkının yaşam şeklini anlatırken onların çilelerinide kaleme almıştır.

Demirci Kasabası Turizm yönünden zengin değildir. Aksaray Müzesi Uzmanlarınca kasaba civarında ören ve kalıntılar zaman zaman incelenmiş ancak turizm potansiyeli taşıyacak nitelikte olmadıkları tespit edilmiştir. Yinede kültür varlıklarımız olarak Göktaş Örenleri, Büyük deller, Küçük deller Kızlar Kalesi, Zındanlık, Malik, Köy Ensesi, Sarı baba, İki Tepe,Altıntaş, mencilis, Geliç Geçtin,Yazır ve Estinönü gibi eski medeniyet kalıntısı ve izlerini taşıyan yerler bulunmaktadır.